با اجازه و بدون اجازه

برخی از کار های خلاف و درست، از نظر مکانیزم عمل یکی هستند. تنها  چیزی که آنها را از هم جدا می کند، خواست و نیت افراد اجرا کننده می باشد. بطور مثال اگر دو بار کتاب کسی را برداریم، از نظر مکانیکی یک حرکت  انجام شده، و نیروی وارد بر اجسام هم یکسان است. ولی اگر در اولی با اجازه مالک آن، این کار شود و در دومی بدون اجازه او باشد، اولی به امانت گرفتن کتاب است، و دومی دزدیدن کتاب! به همین سادگی دو عمل مشابه، انسان ها را به اشتباه می اندازد. باید مواظب باشند که این دو را باهم مخلوط نکنند. مثلا فرق ازدواج و فحشا هم همین است! ازدواج با خواست و رضایت طرفین، و با حضور شاهد انجام می گیرد. برای اینکه تعداد شاهد ها بیشتر باشد، سنت رسول خدا است که برای ازدواج، ولیمه یعنی شام و یا نهار رایگان به مهمانان داده شود. اما در فحشا تجاوز به عنف انجام می شود، یعنی بدون رضایت یکی از دوطرف.

     فرق دختر بازی  و صیغه هم، در همین است در صیغه، رضایت پدر دختر شرط است، ولی در دختر بازی، پدر و مادر معمولا اطلاع ندارند. یعنی شاید هیچکس اطلاع نداشته باشد! ولذا می بینیم که رابطه دوستی بین دختر و پسر در اسلام را، چون با اجازه هست طرد می کنند! و دوستی دختر و پسر بدون اطلاع پدر و مادر را، ترویج می کنند. و این فساد اخلاقی و عمل خلاف را تزیین می کنند.

این تفاوت ها در یک جمله هم بیان شده که:( الاعمال بالنیات) ارزش اعمال انسان به نیت او بستگی دارد. مثلا در نماز خواندن هم می بینیم که اعمال مکانیکی، یا تحرک بدنی همه انسان ها شبیه هم است. ولی برخی از این نماز ها قبول می شود، و برخی را خدا قبول نمی کند. و اینهمه  فقط به نیت است، یعنی کسی که نماز می خواند تا: مردم ببینند و او را تحسین کنند یا به او اعتماد نمایند، او ریا کار است. ولی کسی که نماز را می خواند برای عبادت خدا، او مخلص یا فرد عابد و: عبادتش مورد رضایت خداوند می باشد. حتی در جبهه و جهاد هم همینطور است، در جنگ تحمیلی صدام علیه ایران، هر دو طرف مسلمان و معتقد به قران بودند، ولی با هم می جنگیدند و همدیگر را می کشتند. در سوریه و عراق امروز، جنگ با داعش از نظر مکانیزم و: طرز مادی سلوک یکی است. همه کسانی که از سوی داعش، برای گروگانگیری بنگلادش اعزام شده بودند، شعار لا اله الا الله محمد رسول الله می دادند! مردم بنگلادش و گروگان ها هم، این دو شعار را قبول داشتند. ولی چرا باید عده ای گروگان شوند و عده ای گروگانگیر؟ تعدادی این طرف و: تعدادی آن طرف و در مقابل یکدیگر؟ حتی در این نوع مبارزه ها، دو طرف از همه لحاظ با هم مساویند، لذا می بینیم که این گروگانگیری، از هر دو طرف کشته می گیرد.

 علت تمام این در گیری ها در یکصد ساله اخیر، فقط یک موضوع است : بازگشت به خویش. اما تفسیر هرکس از این بازگشت فرق می کند، تا جایی که با هم زاویه گرفته و: در نهایت به تقابل با یکدیگر می انجامد. برای تحلیل این موضوع، همه میدانند که جمعیت اصلی عربستان ، انگلیس، آمریکا، و استرالیا و کانادا را، مجرمانی تشکیل می دادند که: رفتن به آنجا برایشان تبعید بود. یعنی آنها را از خود دور کرده بودند. آنها هم سیاهپوست ها را مجبور به دوری از خویشان کردند، و بعنوان برده برای خود بردند. اما هرچه پیشرفت و توسعه و زندگی آنها زیباتر می شد، شوق بازگشت آنها زیادتر می شد. احساس گناه را با دوری از خود در ضمیر ناخود آگاه، باهم ترکیب کرده ودارای عقده ای بنام بازگشت می شدند.

اولین عقده گشایی ها از قوم یهود شروع شد، یعنی فراری ها توانستند با یک ترفندی، یهود را قربانی یا پیشقراول بازگشت خود نمایند. یهودیان هم به سبب سرگردانی تاریخی خود، این مسلخ یا قربانگاه را با جان و دل پذیرفتند. لذا هرتزلیا یا شورای انتقال یهودیان به: سرزمین موعود که شکل گرفته بود، تغییر جهت داد و به سرزمین مادری، یا موعود و ارض فلسطین تعبیر و ترجمه گردید . آمریکا و انگلیس واسترالیا و کانادا و عربستان هم با شوق و ذوق، تمام طلاهای خود را نثار گوساله ای کردند که: به قربانگاه می رفت. تا آنجا پایگاهی باشد برای بازگشت آنها. اما با ظهور انقلاب اسلامی، صهیونیزم ترک برداشت. لذا همه آنهایی که فراری بودند از فراری های اروپایی یا آمریکایی تا فراری های مسلمان همچون اعقاب ابوسفیان ها، صلاح را در این دیدند که: بازگشت به سرزمین عراق و شام کنند.

    در حالی که اگر بجای خشونت، از راه دوستی وارد می شدند، بازگشت آنها جشن گرفته می شد. لذا اگر همان بازگشت به خویشتن  ایدئولوژیک و: نرمی که دکتر شریعتی و فرانتز فانون مطرح می کردند، اتفاق می افتاد، کسی کشته نمی شد، اما همین اشتباه جزئی که بجای استفاده از: ایدئولوژی برای برگشت، از سلاح استفاده کردند، باعث شد که این جهنم را درست کردند.